પ્રભો! બસ એટલું યાચું : સદા રહો ઐક્ય ઉર-મનનું ,
સદા હૈયું રહો નિર્ભર તમારા પ્રેમપૂજનનું.
જીવનની દોટમાં મારે હજો ના ખેવના ઝાઝી ,
રહું થઈ આપના ઉરની અટારી નેહ-નિર્ઝરતી .
પગે જો શૃંખલા કોઈ હજો તવ પ્રેમની બેડી,
હટું ક્ષણભર નહીં તુજથી ગ્રહી મનમોજ આ ભવની .
હજો ના હેરતો ગમની , સ્વીકારું સૌ બની તારો ,
તૃષા હો ના જકડતી આ ભભકતી મોજની ઉરને .
રહું ઉરસ્થૈર્યને પીતો વિના થઈ હું ગગનગામી ,
પળેપળ આપની કોમળ સ્મૃતિને ચૂમતો રાહી .
નીરવ રવે 