તું કહે ‘જા’ ને હું જાઉં, એ સમય ચાલી ગયો
આવ બોલે ને હું આવું,એ સમય ચાલી ગયો
આત્મસંશોધન કરું, સર્જન કરું,તપ જપ કરું
પણ તને ફૂલો ચઢાવું, એ સમય ચાલી ગયો
પ્રશ્ન તો એ છે જ નહીં કે બેસૂરા રહેવું છતાં
આજ્ઞાની વીણા વગાડું, એ સમય ચાલી ગયો
ક્ષણમાં ઉગાડું વસંતો,નાખી જોજે રણ મહીં
પણ તું ચીંધે તેમ વાવું, એ સમય ચાલી ગયો
સાથ આપું, હાથ આપું, લાગણી છે તે છતાં
તું નચાવે એમ નાચું, એ સમય ચાલી ગયો
આંખ છે, શિક્ષણ છે, દૃષ્ટિ છે અને કેન્દ્રિત છે
કોઈ વંચાવે તે વાંચું, એ સમય ચાલી ગયો
યામિની વ્યાસ
નીરવ રવે 